dokument potwierdzający kwalifikacje psychoterapeuty do prowadzenia superwizji psychoterapii, wydawany przez stowarzyszenia zrzeszające psychoterapeutów wydające certyfikaty psychoterapeuty i superwizora psychoterapii. Certyfikat superwizora nadaje stowarzyszenie zawodowe, w którym dany psychoterapeuta jest zrzeszony, po spełnieniu wymagań określonych w procedurach certyfikacyjnych. Obecnie ponad 20 organizacji działających na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach wydaje w Polsce certyfikaty psychoterapeutom, ponad 65% z nich to członkowie Polskiej Rady Psychoterapii.

mający potwierdzenie w badaniach naukowych i doświadczeniu klinicznym paradygmat; zamiennie używane pojęcia – nurt, podejścia w psychoterapii. Jest to sposób prowadzenia psychoterapii i pewnych jej szczególnych zasad nauczanych w szkołach danej modalności. Do 5 grup podejść psychoterapeutycznych zalicza się psychoterapię psychoanalityczno-psychodynamiczną, poznawczo-behawioralną, humanistyczno-doświadczeniową, systemową, integracyjną. Ich skuteczność została potwierdzona w badaniach naukowych.

organizacja zrzeszająca stowarzyszenia działające na terenie Polski, akredytujące lub prowadzące podyplomowe systematyczne i całościowe szkolenia w psychoterapii, oraz posiadające procedurę certyfikacyjną prowadzącą do uzyskania certyfikatu lub jego odpowiednika. Celem PRP jest dbanie o wysokie standardy kształcenia psychoterapeutów i prowadzenia psychoterapii w Polsce. Od ponad 14 lat PRP aktywnie uczestniczy w przygotowaniu i opiniowaniu rozwiązań legislacyjnych dotyczących zawodu psychoterapeuty, psychoterapii oraz zdrowia psychicznego.

absolwent specjalistycznego całościowego podyplomowego szkolenia w psychoterapii trwającego co najmniej 4 lata (standardy szkolenia określone zostały przez Polską Radę Psychoterapii – min. 1200 godz. szkolenia teoretycznego i praktycznego zawierającego terapię własną, superwizję i staż kliniczny). Psychoterapeuta (również psychoterapeuta w trakcie szkolenia) może prowadzić psychoterapię z osobami o różnych diagnozach w formie psychoterapii indywidualnej, grupowej, małżeńskiej/par i rodzin. Warunkiem rozpoczęcia specjalistycznego podyplomowego szkolenia w psychoterapii jest posiadanie dyplomu PRK VII. Po uzyskaniu zaświadczenia potwierdzającego ukończenie całościowego podyplomowego szkolenia w psychoterapii i spełnieniu dodatkowych wymogów, psychoterapeuta może ubiegać się o dokument zwany certyfikatem psychoterapeuty w stowarzyszeniu zawodowym, którego jest członkiem. Studia z zakresu medycyny, psychologii, jak również specjalizacja z psychiatrii, psychologii klinicznej nie przygotowują do prowadzenia psychoterapii. Odrębny zawód, inny niż zawód psychologa, psychologa klinicznego, lekarza psychiatry, specjalisty psychoterapii uzależnień, terapeuty środowiskowego.

uczestnik specjalistycznego całościowego podyplomowego szkolenia w psychoterapii trwającego co najmniej 4 lata (standardy szkolenia określone zostały przez Polską Radę Psychoterapii – min. 1200 godz. szkolenia teoretycznego i praktycznego zawierającego terapię własną, superwizję i staż kliniczny). Psychoterapeuta będący w trakcie szkolenia lub psychoterapeuta będący w procesie certyfikacji może prowadzić psychoterapię z osobami o różnych diagnozach w formie psychoterapii indywidualnej, grupowej, małżeńskiej/par i rodzin, pozostając pod superwizją.

celowe i planowane oddziaływanie psychologiczne, zmierzające do złagodzenia lub usunięcia objawów zaburzenia lub (i) do poprawy funkcjonowania psychicznego i społecznego, wspierającego dążenia jednostki lub rodziny do zdrowia i rozwoju. Do 5 grup podejść psychoterapeutycznych zalicza się podejścia psychoanalityczno-psychodynamiczne, poznawczo-behawioralne, humanistyczno-doświadczeniowe, systemowe, integracyjne a ich skuteczność została potwierdzona w badaniach naukowych. Psychoterapia jest samodzielną, odrębną dyscypliną. Psychoterapię mogą prowadzić jedynie osoby posiadające odrębne, specjalistyczne wykształcenie lub będące w trakcie takiego szkolenia (patrz Szkolenie w psychoterapii). Studia wyższe np. z zakresu psychologii, medycyny, jak również specjalizacja z psychologii klinicznej czy specjalizacja z psychiatrii nie przygotowują do prowadzenia.

osoba posiadająca co najmniej 5-letnie doświadczenie w prowadzeniu psychoterapii oraz certyfikat superwizora, potwierdzający kwalifikacje do prowadzenia superwizji psychoterapii, wydawany przez stowarzyszenia zrzeszające psychoterapeutów. Superwizor psychoterapii wspiera proces psychoterapii (np. indywidualnej, rodzinnej, par, grupowej) osób w różnym wieku prowadzonej przez psychoterapeutów lub osoby szkolące się w psychoterapii poprzez omawianie zjawisk zachodzących w tym procesie oraz łączenie teorii z omawianymi sytuacjami oraz doświadczeniami, w oparciu o relację superwizyjną, diagnozowanie i analizę procesu psychoterapii, stosowanie interwencji superwizyjnych. Obecnie ponad 20 organizacji działających na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach wydaje w Polsce certyfikaty psychoterapeutom, ponad 65% z nich to członkowie Polskiej Rady Psychoterapii.

całościowe podyplomowe szkolenie w psychoterapii trwa co najmniej 4 lata oraz spełnia standardy opracowane przez Polską Radę Psychoterapii (patrz Psychoterapeuta). Po zakończeniu szkolenia i spełnieniu dodatkowych wymogów psychoterapeuta może ubiegać się o dokument zwany certyfikatem psychoterapeuty w stowarzyszeniu zawodowym, którego jest członkiem.