11 ważnych argumentów PRP - zmiana przepisów czy specjalizacja w CMKP?

Towarzystwa i stowarzyszenia zrzeszone w Polskiej Radzie Psychoterapii stoją na stanowisku, że obowiązujące regulacje prawne (np. Dz.U. 2019, poz. 1285, zarządzenie Prezesa NFZ) wymagają kilku zmian, aby precyzyjniej opisać kto może wykonywać zawód psychoterapeuty.Konieczna jest też zmiana opisów świadczeń z zakresu psychoterapii, z uwagi na ryzyko odpływu psychoterapeutów prowadzących psychoterapię grupową i rodzinną.Proponowane przez nas zmiany przyniosą bardzo szybkie pozytywne efekty widoczne w całym systemie.
Celem zmian powinno być zatrzymanie w systemie ochrony zdrowia osób posiadających doświadczenie i wysokie kwalifikacje potwierdzone certyfikatem psychoterapeuty wydanym przez towarzystwa i stowarzyszenia. Wprowadzenie specjalizacji nie zapobiegnie rotacji kadr lub ich braku w systemie ochrony zdrowia
Towarzystwa i stowarzyszenia pełnią rolę instytucji wyznaczających wysokie standardy i zasady etyczne, zapewniających bezpieczeństwo pacjentów/klientów. Możliwość wyboru organizacji, z której celami osoba się identyfikuje, i formy stowarzyszenia, pozytywnie stymuluje rozwój zawodowy psychoterapeutów. W efekcie kilka tysięcy osób jest członkami ponad 20 towarzystw i stowarzyszeń zrzeszających psychoterapeutów i dobrowolnie zobowiązuje się do przestrzegania dobrych praktyk. To ważny dorobek całego środowiska psychoterapeutów.
Brak dostępu do usług finansowanych ze środków NFZ wynika przede wszystkim z niskiego finansowania świadczeń psychoterapeutycznych, a nie z braku wyszkolonych psychoterapeutów. Zwiększenie finansowania psychoterapii, i co się z tym wiąże zwiększenie dostępu do specjalistów, wymaga innych mechanizmów niż powoływanie przez MZ nowej dziedziny mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.
Aktualny system kształcenia pozwala na zapewnienie wysokich kompetencji osób prowadzących psychoterapię. Opiera się o dwa filary: ośrodki szkolące oraz towarzystwa i stowarzyszenia zrzeszające psychoterapeutów.Ważną rolę odgrywa rozdzielenie funkcji ośrodków szkolących i funkcji instytucji certyfikującej. W Polsce system certyfikacji jest oparty o towarzystwa i stowarzyszenia zrzeszające psychoterapeutów.
Jednym z pierwszych konsekwencji wprowadzenia specjalizacji będzie znaczące obciążenie CMKP oraz MZ związane z koniecznością rozpatrzenia kilku tysięcy wniosków o uznanie dorobku. Związek Stowarzyszeń Polska Rada Psychoterapii szacuje, że aktualnie ok 10000 psychoterapeutów posiada kwalifikacje zawodowe, które będą uprawniać do składania ww. wniosków.
By uzyskać tytuł specjalisty konieczne jest przystąpienie do egzaminu państwowego w Centrum Egzaminów Medycznych. Uznanie dorobku jest jedynie pierwszym krokiem w tym procesie.
Ważną funkcją organizacji trzeciego sektora jest dbanie o standardy szkolenia i stosowania psychoterapii w 5 grupach podejść. To sprawdzony system. Obecnie przyszli psychoterapeuci odbywają czteroletnie szkolenie prowadzone przez ośrodki szkolące, których programy spełniają przyjęte na forum Polskiej Rady Psychoterapii minima godzinowe (1200h) oraz wymogi określone w tzw. programie ramowym.Istnieje możliwość szkolenia w wybranym podejściu: psychoanalitycznym psychodynamicznym lub poznawczo-behawioralnym lub humanistyczno-doświadczeniowym lub systemowym lub integracyjnym. Należy podkreślić, że mając na względzie bezpieczeństwo pacjentów/klientów towarzystwa i stowarzyszenia zrzeszające psychoterapeutów opracowały na forum Polskiej Rady Psychoterapii ww. wysokie standardy i od 2007 roku dobrowolnie je stosują.
Kwalifikacje osób posiadających tytuł specjalisty i kwalifikacje certyfikowanych psychoterapeutów będą znacząco od siebie odbiegać. Wprowadzenie specjalizacji doprowadzi do sytuacji, w której w systemie ochrony zdrowia osoby, które ukończyły szkolenie specjalizacyjne trwające 4 lata, zostaną zrównane z osobami mającymi za sobą jednocześnie i 4-letnie szkolenie i dodatkowe 2 – 5 letnie doświadczenie w pracy z pacjentami/klientami pod superwizją (wymagane do uzyskania certyfikatu w towarzystwie lub stowarzyszeniu zrzeszającym psychoterapeutów).
Związek Stowarzyszeń Polska Rada Psychoterapii stoi na stanowisku, że istotnym elementem procesu kształcenia psychoterapeutów jest czas pomiędzy ukończeniem całościowego szkolenia w (w podejściu psychoanalitycznym/psychodynamicznym lub poznawczo-behawioralnym lub humanistyczno-doświadczeniowym lub systemowym lub integracyjnym) w wymiarze minimum 1200 h a uzyskaniem certyfikatu. Specyfika kształcenia psychoterapeutów polega z jednej strony na zdobywaniu wiedzy i umiejętności z różnych dziedzin oraz praktyce klinicznej, a z drugiej na nieustannej pracy nad rozwojem osobistym. Istotne jest, aby odbycie terapii własnej, min. 100 h, odbywało się poza ośrodkiem szkolącym i zapewniało tym samym psychoterapeucie możliwość własnego rozwoju. To element wyróżniający rozwój zawodowy psychoterapeutów od szkolenia z innych obszarów.
Osoby posiadające tytuł specjalisty, np. w wybranej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, pozostają poza zobowiązaniami wynikającymi z kodeksów etyki zawodowej. Tylko w przypadku zawodów regulowanych istnieje obowiązek przynależności do organizacji zawodowych.